Ik herinner mij nog zoveel

nooit kan ik Hem vergeten,

Hemelzoon en mensenzoon

niemand kan zich aan Hem meten!

 

Toen Hij hongerig rondliep

at Hij rauwe aren

en midden op de woeste zee

bracht Hij golven tot bedaren.

 

Ik zie nog steeds mijn lieve Zoon

voor mijn geestesogen,

ja heel Zijn leven was gevuld

met zorg en mededogen.

 

Hij huilde zo bij het graf

van Zijn vriend Lazarus

en hoe Judas in de Hof

Hem verraadde met een kus!

 

 

Vele mensen hoonden

en zij bespotten Hem:

"Hij is toch de zoon van Jozef"

zeiden ze met gemene stem!

 

Mijn hart kromp ineen van smart

toen ze Hem vermoordden: 

"Vader vergeef het hen"

waren Zijn laatste woorden!

 

Nee, ik kan Hem niet vergeten

van die ene dag af

toen ik vol verbazing toekeek

hoe Hij opstond uit het graf!

 

Altijd is Hij nu nabij mij

en verlaat mij nimmermeer,

mijn Zoon leeft voor eeuwig

Hij de opgestane Heer!

Jouw moeder.

 

Els Hengstman-van Olst.

 

 

Rating: 0 sterren
0 stemmen