Op een roze rozenblaadje,

bedauwd met regendrupjes teer,

streek met wiegelende vleugels,

een bonte vlinder zachtjes neer!

 

 

Haar tere vleugeltjes ontvouwend,

koesterde ze zich in de zon,

even dacht ik, oh hoe heerlijk,

als ik dat nu ook eens kon!

 

Eigen schilderij.

Gelukzalig zat ze op dat knopje,

met haar vleugeltjes zo bont,

te genieten van het zonlicht,

alsof er niets anders meer bestond!

 

 

Zij had geen last van drukte,

van stress en wat nog meer,

ze was waarvoor ze werd geschapen;

een vlinder, mooi en teer!

Els Hengstman-van Olst.

 

 

Rating: 5 sterren
1 stem