Duifje in de rotskloof.
Hooglied 2:14.
"Mijn duif in de kloven van de rots,
in de schuilplaats van de bergwand,
laat Mij uw gedaante zien,
laat Mij uw stem horen.
Want uw stem is zoet
en uw gedaante is bekoorlijk".
***********************************************
Daar zit een lief klein duifje,
in een rotskloof, angstig, bang,
ze kan haast niet bewegen,
ze zit daar al té lang!
Ze was zó bang voor woorden
en ze voelde zich zó klein,
werd alsmaar afgewezen,
haar ziel deed haar zo'n pijn!
Ze ging zichzelf verstoppen
en niemand zou het weten,
haar boosheid en frustratie,
zo zou ze het vergeten!
Maar buiten bij de ingang,
staat Hij Die zoekt en vindt:
"Mijn duifje in de rotskloof,
Ik ben het Die jou bemint!
" Kom toch uit je schuilplaats,
laat Mij jouw gedaante zien".
Maar het duifje was zó angstig,
dacht, dit is mijn dood misschien!
Maar de Trooster bleef haar roepen,
totdat ze eindelijk kwam
en Hij haar vol liefde en mededogen
in Zijn sterke armen nam!
Els Hengstman-van Olst.
