Ze moesten binnen blijven wachten,

dat had de Meester hen gezegd,

eendrachtig samen biddend,

vurig en oprecht.

Ze bleven trouw volharden

en dachten aan 't moment,

dat Jezus hen beloofde,

dat Hij de Trooster zend!

En toen Hij op de wolken,

van hen werd weggenomen,

vertelden er twee Engelen,

zó zal Hij óók wederkomen!

Nu verwachten ze de Trooster,

ze smeekten God ja, telkens weer,

vul toch bij ons die leegte,

want dat voelden ze elke keer.

Hij zou bij hen komen wonen

en hen troosten in verdriet,

Hij is onzichtbaar voor de wereld,

maar voor Gods kinderen echter niet!

Zij herkennen steeds Zijn woorden,

Zijn zachte stem die helpt en leidt,

Hij brengt hen alles steeds te binnen,

als Hij hen aan stille wateren weidt.

Dan opeens kwam daar een windvlaag,

vurige tongen op hun hoofd,

oh, ze wisten dit is hét teken,

zoals Jezus hen had beloofd!

Vol van Gods Geest sprak men met woorden,

die iedereen zó kon verstaan,

de Heilige Geest kwam in hen wonen

en ging nooit meer van hen vandaan!

Els Hengstman-van Olst